Budownictwo sakralne w czasie baroku zaczyna powoli odgrywać coraz mniej znaczącą rolę na rzecz budownictwa świeckiego, gdzie przez wcześniejsze dekady było odwrotnie. W budownictwie kościelnym tak naprawdę cały czas korzysta się z tych samych rozwiązań. Budowane kościoły są przeważnie podłużnymi, budowanymi na planie prostokąta, czy też na planie krzyża łacińskiego oraz centralnie na planie krzyża greckiego. Zaczęły pojawiać się także coraz bardziej popularne rzuty poziome, które opierały się na elipsie w konsekwencji wyróżnić będziemy mogli szeroką gamę sklepień oraz kopuł w kształcie elips.