Pitagoras twierdził, że świat to boski twór, gdzie człowiek powinien przezwyciężyć w sobie naturę czysto zwierzęcą i jak najbardziej dążyć do natury boskiej. Dodatkowo uważał on, że podstawowym elementem każdego bytu jest liczba, czy też liczby i dziedziny, które będą się z nimi wiązały, między innymi geometria, muzyka, czy też arytmetyka. Do głównych odkryć pitagorasa w tej kategorii zaliczyć można stwierdzenie, że interwały harmoniczne w muzyce przedstawiać można przy wykorzystaniu bardzo prostych stosunków liczb. Początkiem oraz zasadą w tym przypadku miała być jednostka zwana monadą, natomiast z monady powstawać miała nieograniczona w żaden sposób diada, która stanowiła podłoże dla swej przyczyny, czyli monady. Z monady i diady powstają natomiast liczby, idąc dalej punkty, linie, płaszczyzny, bryły i na końcu ciała, które postrzegamy przy wykorzystaniu naszych zmysłów.

Pełna biografia Pitagorasa dostępna na:
https://zyciorysy.info/pitagoras/

Pitagoras jest antyczną postacią, która była wszechstronnie uzdolnioną, był on między innymi matematykiem, to właśnie on stworzył twierdzenie pitagorasa dotyczące trójkąta prostokątnego, a oprócz tego mistykiem i jednym z większych filozofów starożytnej Grecji. Co do ram czasowych, w których działał, czy też żył, dokładne ich ustalenie jest trudnym, lecz przyjmuje się w przybliżeniu rok 580 przed naszą erą jako rok narodzin oraz rok 500 przed naszą erą jako moment jego śmierci. Według tejże wersji żył on więc trochę ponad osiemdziesiąt lat, według innych jednak udało mu się pokonać barierę stu lat życia. Przekazy dotyczące jego życia będą zawierały dużo legendarnych akcentów, dlatego bardzo trudnym jest wydzielenie czysto historycznych faktów, które miały miejsce za życia pitagorasa.

Pełna biografia Pitagorasa dostępna na:
https://zyciorysy.info/pitagoras/

Rygweda stanowić będzie jedną z Wed i stanowi obecni jeden z najstarszych literackich zabytków jeśli chodzi o Indie, będzie on jednak niejednolity pod względem treści oraz chronologii. Najstarsze hymny, zawierające się w Rygwedzie powstawać mogły nawet w czternastym wieku przed naszą erą, jeszcze przed momentem pojawienia się na terenie Indyjskim Ariów. Rigweda składa się obecnie z ponad tysiąca hymnów, które zgromadzone są w dziesięciu mandalach, czyli księgach. Każdy z hymnów posiada średnio około dziecięcy strof, najdłuższy natomiast pięćdziesiąt osiem, najkrótszy natomiast składa się z jednej. Tylko pierwsza i ostatnia z mandali zawierają taką samą ilość zapisanych w nich hymnów.

Pierwsza indyjska myśl filozoficzna, pierwowzór filozofii hinduistycznej pojawia się już Rygwedzie oraz brahmanach. Spekulacja na tle filozoficznym zawierająca się w Rygwedzie będzie głównie kosmologiczną. Ariowie, czyli twórcy Rygwedy wyznawali przede wszystkim religię, która zwana była wedyzmem i od samego swojego początku była religią politeistyczną. Z czasem jednak politeizm ten został przekształcony w henoteizm, ten natomiast wkrótce w monoteizm. Różne czczone bóstwa dostrzegane były jako przejaw tego samego Boga. Świadczyć o tym, może między innymi jeden z wersetów, który zapisany został w Rygwedzie, prawda jest jedna, ale mędrcy nazywają ją różnymi imionami. W Rygwedzie znajdować będą się ślady dotyczące Brahmana, a dokładniej jego doktryny, która wtedy rozumiana była jako przenikająca wszechświata siła o naturze, której określenie jest bardzo trudnym, wręcz niemożliwym. Brahmany zawierają między innymi opis szerokiej gamy rytuałów, które były szczególnie ważnymi w okresie wedyzmu. W nich pojawiały się także kluczowe dla późniejszej filozofii indyjskiej stwierdzenia, takie jak atman czy też reinkarnacja.

Ta filozofia może okazać się dla nas najciekawszą, gdyż jest jednocześnie jedną z odleglejszych nam zarówno etnicznie jak i kulturowe. Filozofia ta uprawiana jest na subkontynencie indyjskim oraz w tych krajach, które zaznaczyły swoje indyjskie wpływy kulturowe. Powstała niezależnie od rozwoju filozofii starego kontynentu oraz filozofii chińskiej. Będzie ona wiązała się bardzo ściśle z indyjskimi wierzenia, szczególnie jeśli chodzi o hinduizm oraz buddyzm. Generalnie wyróżnić będziemy mogli dziewięć podstawowych szkół indyjskiej filozofii, gdzie sześć z nich jest czysto ortodoksyjnymi, oraz trzy nieortodoksyjne, podział ten nie będzie jednak obejmował niektórych ze szkół, czy też z nurtów. Filozofia indyjska rozpoczęła się od rozkwitu aryjskiej kultury i między innymi spisania świętych dla hinduistów ksiąg.

Koncepcja filozofii będzie zależną przede wszystkim od tego jakie stanowisko filozoficzne zostało przyjęty. Obecnie wyróżnić będziemy mogli cztery elementarne i najbardziej podstawowe koncepcji filozoficzne, gdzie pierwsza z nich to klasyczna, w przypadku której filozofia traktowana jest jako wiedza o całkowicie odrębnym przedmiocie i metodzie, która jednocześnie posiada racjonalny charakter. Kolejna z koncepcji to koncepcja pozytywistyczna gdzie filozofia pełnić będzie zlepek oraz połączenie szerokiej gamy nauk empirycznych. Kolejne dwie koncepcje to lingwistyczna oraz irracjonalistyczna, gdzie ta pierwsza będzie rozumiała filozofię jako specyficzny sposób analizowania języka oraz jego podstawowych pojęć oraz badania podstaw ludzkiej wiedzy. Ostatnia z koncepcji czyli irracjonalistyczna, w przypadku której filozofia będzie jednym z działów kultury, który ma wpływ na łączenie elementów wiedzy naukowej, sztuki, religii, refleksji filozoficznych, gdzie ta ostatnia polegała będzie przede wszystkim na wyrażaniu konkretnych przeżyć przez dany podmiot.

Ze względu na mnogość koncepcji jeśli chodzi o uprawianie filozofii, będziemy mogli uznać, że filozofia to wszystko to co wykładane jest na uniwersytetach filozofii. Wykłada się ją według podział na ontologię, czyli inaczej metafizykę, epistemologię oraz aksjologię, łączącą się z etyką i estetyką oraz dodatkowo osobno filozofię społeczną. Opierając się właśnie na tym podziale będziemy mogli możliwość wyróżnienia trzech podstawowych zagadnień filozoficznych czy też ich grup, pierwsza z nich to zagadnienia epistemologiczne, które dotyczyć będą przede wszystkim stosunków pomiędzy poznaniem a rzeczywistością. Co oznaczać będzie poznanie, a co rzeczywistość i czy przedmiotem poznania nie jest właśnie wyrów poznającego oraz co oznaczać będzie pojęcie prawdy i czy człowiekowi dane jest taką prawdę poznać. Jeżeli mamy taką możliwość to jak powinniśmy postępować, aby móc do tej prawdy dotrzeć. Kolejny z elementów dotyczyć będzie problemów metafizycznych, które dodatkowo obejmują przedmiot poznania, czyli ujęcie rzeczywistości. Ontologia starała będzie się odpowiadać na pytania, jaki będzie stosunek istnienie do istoty, czym jest związek przyczynowy, czy mnogość różnego rodzaju bytów jest rzeczywistą i czy istnieje przyczyna całości bytu, na przykład przyroda albo istota boska i czym kierują się prawa przyrody.

Filozofia w swoim pierwotnym znaczeniu posiadała bardzo dosłowny sens i powiązana była z mądrością, jej poszukiwaniem, umiłowaniem oraz posiadaniem i zdobywaniem. Obecnie termin ten posiadać będzie o wiele, wiele innych znaczeń. Trudno jest więc podać jedną i ścisłą definicję, a dodatkowo sprawę utrudnia fakt, że w dzisiejszych czasach zakres rozważań filozoficznych oraz metoda ich prowadzenia są o wiele szersze i przez kolejne wieki ulegały licznym zmianom na tle historycznym, a samo rozumienie filozofii nie jest już zależnym i nastawionym według tradycji filozoficznych. W największym uproszczeniu można określić, że filozofia jest nauką, która zajmowała będzie się przede wszystkim poznawaniem najbardziej elementarnych prawd oraz procesów i zagadek świata na którym przyszło nam żyć oraz szukania odpowiedzi na wszystkie pytania zadawane przez ludzi, między innymi o istoty boskie, życie pozagrobowe, istnienie innych cywilizacji w kosmosie i wiele, wiele innych tym właśnie podobnych elementów.

Byli oni wyznawcami doktryny, którą rozwinął pitagoras oraz jego następcy w szkole religijnej i filozoficznej założonej przez niego na terenie Wielkiej Grecji. Wnieśli oni bardzo ogromny wkład do antycznej nauki, przede wszystkim jeśli chodzi o matematykę, teorię muzyki oraz astronomię. Pogląd pitagorejczyków stanowiły inspirację platońskiej filozofii, który swojego czasu był właśnie członkiem pitagorejskiej wspólnoty. Pitagorejczycy byli orfikami, wierzyli w kolejne żywotny, gdzie jedna dusza wcielała się w kolejne osoby, a sam pitagoras ponoć potrafił wymieniać imiona osób oraz wydarzenia z ich życia, którymi sam był w wcześniejszym życiu, czy też wcieleniu, przed swoim narodzeniem. Jeśli chodzi o poglądy czysto filozoficzne to uważali oni natomiast, że wszystko składa się z liczb, wszystko jest liczbą.

Mogłoby się wydawać, że pitagoras wszystkie swoje nauki przekazywał w postaci maksym. Część z nich jest przez nas do dzisiaj niezrozumianą, a szczególnie z powodu nieznajomości kontekstu kulturowego, część jednak do dzisiaj zachowuje swoją aktualność. Twierdził on między innymi że liczba to istota wszystkich rzeczy, że osoba mówiąca jest jednocześnie siejącą, osoba słuchająca natomiast zbierającą. Twierdził też, że jedne z najkrótszych wyrazów, a mianowicie tak oraz nie wymagają od nas bardzo często najdłuższego zastanowienia. Posiadał on jeszcze wiele, wiele innych maksym, a oprócz tego zadawał on swoim uczniom każdego wieczora pytania, na które mieli sobie sami odpowiedzieć, dotyczyły one przede wszystkim osiągnięć danego dnia, zaniedbań w jego przeciągu popełnionych oraz wielu, wielu innych tym właśnie podobnych elementów.