Psychologia humanistyczna, w potocznym tego słowa znaczeniu, taktuje jako jedyna człowieka jako człowieka, a nie jako przedmiot. Uznaje ona całą jego rozciągłość duchową oraz to, że istnieją afery, poza które człowiek wychodzi i których nigdy zbadać nie będziemy mogli. Przede wszystkim nurt ten interpretuje człowieka jako autonomiczną jednostkę, czyli kogoś, kto sam o sobie decyduje i nikt nie może zniewolić człowieka bez jego własnej woli. Człowiek w ujęciu tego kierunku jest elementem świata przyrody, który jest w stanie funkcjonować twórczy w tym świecie, panować nad nim i go aktywnie kształtować. Świat zewnętrzny wpływa na człowieka, ale także człowiek wpływa na świat zewnętrzny Zachodzi aktywna interakcje, w której każdą ze stron coś z siebie daje. Człowiek jest badaczem, zdaje się panować nad światem dzięki swojej zdolności obserwacji, znikliwej oceny, na podstawie przewidywań przez siebie tworzonych itp. Głównymi narzędziami do badan psychologicznych w nurcie psychologii humanistycznej jest introspekcja. Jest to coś odmiennego od narzędzi psychoanalizy (badanie nieświadomości) oraz od eksperymentów behawiorystycznych.

Psychologia humanistyczna to dość młody nurt psychologii jako nauki. Powstał on wszak dopiero w okolicach lat sześćdziesiątych wieku dwudziestego. Prekursorami psychologii humanistycznej w Polsce byli naukowcy zrzeszeni wokół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, który w czasach, kiedy w Polsce broniono wolności słowa, podczas wojen a także podczas długich późniejszych lat komunizmu był uniwersytetem, na którym psychologia mimo wszystko mogła się rozwijać swobodnie. Dlatego właśnie dzisiaj psychologia jest na tym uniwersytecie dość dobrze rozwinięta. Psychologia humanistyczna to jedna z trzech głównych sił w psychologii w czasach obecnych. Obok niej wyróżniamy jeszcze psychoanalizę oraz behawioryzm. Jednymi z głównych prekursorów tej dziedziny jest Maslow, a także Rogers. To właśnie ten pierwszy powołał do życia czasopismo Journal of Humanistic Psychology. Nieco późnej powstało Amerykańskie Towarzystwo Psychologii Humanistycznej, które funkcjonuje do dzisiaj i jest to prężnie działająca szkoła psychologii na świecie.

Narcyzm to niebezpieczne zjawisko zwrócenia całej naszej posiadanej energii libido we własną stronę. Jest to zaburzenie zwane nerwicą. Nasza osobowość wtedy jest chora. Wyróżniamy narcyzm pierwotny – każdy z nas pierwotnie jest narcyzem, jednak wyrasta z tego w pierwszych miesiącach życia, oraz narcyzm wtórny. Narcyzm wtórny następuje wtedy, kiedy w dorosłym już życiu stopniowo, konsekwentnie rezygnujemy z inwestowania energii z obiektów zewnętrznych, na przykład ludzi, na rzecz inwestowania energii w samego siebie – w swoje ego. Narcyzm to ktoś, kto kocha siebie nadmiernie, jest przekonany przesadnie o własnej wartości, znaczeniu w świecie. Jest to nierealistyczne widzenie świata.

Psycholog to osoba, która jest zdolna do wydawania opinii psychologicznych. Psycholog musi mieć odpowiednie dokumenty poświadczające, że jest ona wykształcona w tym kierunku. W niedawnych czasach okazało się, że właściwie gabinet terapeutyczny może założyć każdy człowiek w ulicy, który tylko chce poprowadzić jakiś biznes. To uchybienie w ustawodawstwie zdaje się mieć niedługo koniec. Obecnie terapeutą może być człowiek, który skończył pięcioletnie studia magisterskie z psychologii i który później przeszedł własną psychoterapie i nauczył się techniki terapii. Udzielanie pomocy psychologicznej to także udzielanie ekspertyz, na przykład dla sądu i innych instytucji. Studia na tym kierunku stanowią wyjątek od Deklaracji Bolońskiej w Polsce. Podobnym wyjątkiem w Polsce jest prawo, medycyna i pokrewne medycynie kierunki. Prawo do wykonywania zawody psychologa uzyskuje się jedynie po ukończeniu stażu podyplomowego w placówce, w której pracuje psycholog. Po odbyciu stażu psycholog może także nabyć specjalizację w określonej dziedzinie psychologii. Żeby zostać psychoterapeutą, psycholog po studiach musi przejść czteroletnią praktykę i szkolenie.

Na myślenie składają się rozmaite procesy poznawcze, takie jak kojarzenie, znajdowanie asocjacji, wyobrażenia, postrzeganie, kodowanie i wiele, wiele innych. Istnieją teorie, wedle których wszelkie akty myślenia mogą się zamknąć w ogólnych dwóch kategoriach – analiza i synteza. Jednak powstały także alternatywne teorie, takie jak teorie Berlyne’a, wedle której istnieje nieskończenie wiele operacji poznawczych, czy inaczej mówiąc katów myślenia, a to, jakie są obecne w aktualnym czasie jest zależne od sytuacji, która wymaga myślenia. Operacje te oczywiście mimo wszystko można podzielić na określone kategorie. Inni badacze ludzkiego myślenia dołożyli jeszcze do dwóch podstawowych odmian myślenia – do myślenia analitycznego i syntetycznego abstrahowanie, porównywanie oraz uogólnianie. Współcześnie jednak uważa się, że jest to zdecydowanie za mało, że nasze procesy poznawcze są znacznie bardziej skomplikowane. Jedna z najbardziej popularnych obecnie teorii myślenia zwane jest podejściem informacyjno przetworzeniowym. Wedle tej teorii myślenie to, ogólnie rzecz biorąc, poszukiwanie możliwości rozwiązania problemu, poszukiwanie dowodów, które stwierdzałyby, że możliwości pozwolą na osiągniecie celu oraz oczywiście poszukiwanie celów. Poszukiwanie celów ma miejsce w problemach otwartych, niejasno sprecyzowanych. Wnioskujemy na podstawie tych trzech elementów właśnie. Formułujemy konkluzje na podstawie przesłanek, jakie niosą za sobą możliwości, dowody oraz cele.

Jedną z najciekawszych dziedzin psychologii jest psychologia rodziny. Jest to terapia z rodzinami, praca nad całym systemem, jakim jest rodzina. Jest to praca dość szybko przynosząca efekty, dlatego psychologowie rodzinni nie są aż tak bardzo narażeni na ciągle frustracje jak inni. Uszczęśliwienie całej rodziny, doprowadzenie jej do normalności jest zazwyczaj możliwe jedynie wtedy, kiedy zanalizujemy nie tylko każdego pojedynczego członka rodziny, ale także kiedy spojrzymy na ten system jako całość. uprawianie psychologii rodziny jest bardzo ciekawe dla każdego, kto ma doświadczenie w dziedzinie terapii. Niekiedy samo porozmawianie o problemach w gabinecie psychologa wspólnie może być czynnikiem terapeutycznym.

Psychologia humanistyczna to, obok psychologii poznawczej oraz psychologii behawioralnej jeden z trzech głównych nurtów w historii psychologii jak dotąd. Psychologia humanistyczna została wypracowana stosunkowo niedawno. Zakłada ona, że człowiek to istota twórcza, zdolna do transgresji, czyli nieustannego przekraczania własnych granic. Jest to najbardziej ludzki obraz człowieka, jaki namalowała do tej pory ta nauka. W psychologii behawioralnej kładzie się nacisk na zachowanie człowieka oraz obserwowalne symptomy jego myśli. EW psychologii poznawczej szczególną role dla psychologa odgrywa to, co dzieje się w mózgu, jest to spostrzeganie człowieka zredukowanego do biologii. Psychologia humanistyczna podkreśla pewną potencjalność w człowieku. Człowiek może rozwijać się w nieskończoność. Dlatego właśnie ta istota zasługuje najbardziej na szacunek.

Więzy międzyludzkie to coś, co dotyczy każdego z ans. Każdy z nas na pewno ma rodziców, być może rodzeństwo, wielu z nas także kiedyś próbowało lub obecnie zakłada albo rozwiązuje związek – przyjacielski, partnerski. Niektórzy z nas są uwikłani w chore relacje, które powoli ich zabijają, inni akurat przeżywają szczęście z innym człowiekiem. Związki , jakie tworzą ludzie między sobą są relacjami, które mają określoną dynamikę. Zadaniem psychologii jest zbadanie tej dynamiki po to, żeby psycholodzy mieli narzędzia i materiał nie tylko do badań, ale przede wszystkim po to, żeby można było interweniować tam, gdzie ludzie nie radzą sobie sami z tym, jak przebiegają ich związki. Na przykład nierozwiązana latami walka z małżonkiem, którego mimo wszystko się kocha, czy toksyczny związek syna z matką to te rodzaje związków, które potrzebują pomocy z zewnątrz. Pracą psychologa jest pomaganie w tego typu problemach.

Psychologia to rozległa dziedzina nauki. Zajmuje się ona człowiekiem – tym jak on funkcjonuje w relacji z innymi, jak wyglądają procesy poznawcze, zgodnie z którymi myślimy, jak układamy sobie własne życie, jak widzimy siebie samych. Jest to niezmiernie intrygująca wiedza, bo pozwala nam dotrzeć do motywów działań własnych oraz do motywów działań ludzi, z którymi obcujemy wciąż. Istnieje wiele rodzajów psychologii – miedzy innymi psychologia rodziny, która traktuje o związkach, jaki zachodzą miedzy poszczególnymi członkami rodziny oraz jak rodzina wpływa na funkcjonowanie każdego z poszczególnych jej członków. Poza tym istnieje także psychologia humanistyczna, najbardziej w obecnych czasach aktualny dział psychologii. Szczególnie interesująca jest psychologia zajmująca się relacjami międzyludzkimi. Wszak to właśnie relacje z innymi sprawiają, że w dużej części jesteśmy tacy, jacy jesteśmy. T o w innych odbijamy się jak w lustrze i jest to narzędzie naszego kształtowania się. Psychologia różni się od socjologii przede wszystkim tym, że psychologia rozpatruje funkcjonowanie człowieka w sytuacji społecznej jako jednostkę. Socjologia bada zachowanie mas, kształtowanie się zachować grupowych, bada struktury społeczne.

Narcyzm seksualny to nadmierne skupienie na własnym ciele. Osoby narcystyczne seksualnie są w stanie odczuwać głębokie podniecenie na widok własnego ciała w lustrze, na widok własnych reakcji seksualnych. Taki człowiek nie potrafi ułożyć sobie relacji z innymi ze względu na to, że przede wszystkim ludzie są dla niego instrumentem do zaspokajania własnych potrzeb. Pacjent taki marzy o własnej wszechwładności, o możności zaspokajania przez siebie samego potrzeb. Twierdzi, że nikogo nie potrzebuje do życia, ale jednocześnie cierpi z powodu odczuwanej pustki. Żałoba dla niego nie jest czymś, co potrafi przeżyć normalnie.