Nauki i definicje

Jest to proces planowania, realizowania i kontrolowania ekonomicznego przepływu surowców, materiałów, wyrobów gotowych oraz odpowiedniej informacji z punktu wyjazdu do punktu dostarczenia w celu zaspokojenia wszelkich wymagań klienta. Działania logistyczne najczęściej obejmują obsługę klienta, prognozowanie popytu, przepływ informacji, kontrolę zapasów, realizowanie zamówień, czynności manipulacyjne, czynności reparacyjne, zaopatrywanie w części, lokalizację zakładów produkcyjnych jak i składów, procesy zaopatrzeniowe, obsługę zwrotów, pakowanie, transport, składowanie, gospodarowanie odpadami. W ramach jednego przedsiębiorstwa jest to system logistyczny. Głównym celem działań logistycznych jest minimalizacja kosztów i maksymalny zysk, poprzez integrowanie poszczególnych elementów podmiotów, gdzie działa. Samo podejście logistyczne dzieli się na dwa typy, jak podejście klasyczne oraz integracyjne. Logistyka kiedyś była związana z wojskiem, ale jedną z pierwszych osób które zwróciły na nią uwagę był Peter Drucker.

Jest jedną z nauk ekonomicznych i było do lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku uważane jako działanie kierownicze. Obejmowało planowanie, organizowanie, motywowanie i kontrolowanie. Pierwszym klasykiem zarządzania był Henri Fayol. Jednak pogląd na zarządzanie zmienił się od tego czasu diametralnie, dlatego wraca się do starszej wersji definicji, że zarządzanie to sztuka lub praktyka rozumnego stosowania środków dla osiągnięcia celów. Termin ten używa się w biznesie. Administracja biznesu jest dyscypliną akademicką, a szereg uniwersytetów i szkół biznesu nadaje tytuł magistra z tej dyscypliny. Przedmiotem zarządzania jest organizacja, a nie pojedynczy człowiek. Zarządzanie obejmuje relacje podmiotu z otoczeniem. Każdy podmiot wykorzystuje zasoby i te zasoby są przedmiotem zarządzania. Wyróżnia się zarządzanie zasobami ludzkimi, zarządzanie finansowe, aktywami, czasem, środowiskiem, wiedzą, relacjami, związkami z klientem, kapitałem nieuchwytnym, problemami, konfliktami, stresem, jakością ryzykiem, emocjami, nieruchomościami, wartością firmy. Rozróżnia się zarządzanie ogólne, funkcjonalne.

Jest to część procesu decyzyjnego. Znajduje się ona na wyjściu systemu. Przede wszystkim polega na urzeczywistnieniu podjętej już decyzji poprzez zastosowanie dobrze dobranych środków do tego celu. Jeśli pominie się fazę implementacji i kontroli, to podjęta decyzja może jednak nie spełnić swojego zadania, a więc nie będzie pozytywnego rozwiązania problemu decyzyjnego. Czasami faza ta jest pomijana ze względu na brak środków do wykonania decyzji, która staje się symboliczna. Czasami jest to nie przyznanie środków na implementację i określa się jako sabotaż decyzji.

Stosowane jest to w statystyce, teorii decyzji oraz w teorii gier. Inaczej określany jako problem wyboru najlepszego obiektu bądź problem łowcy osadu. Jest to swoista selekcja najlepszej propozycji z określonego zbioru owych propozycji, a które prezentowane są w kolejności losowej. Ważnej jest, aby propozycje były istotnie różne. Należy zatrzymać ów ciąg propozycji w momencie wyboru optymalnego momentu zatrzymania, a więc wybrania jak do tej pory najlepszej propozycji. Nazwa wzięła się z przykładu o wyborze na stanowisko sekretarki.

Stosowany jest on przede wszystkim w teorii prawdopodobieństwa, jako specjalnego rodzaju zmienna losowa. Jest to reguła zatrzymania bądź momenty zatrzymania, które analizowane i wykorzystywane są też w statystyce czy w analizie sekwencyjne. Wyróżnia się kilka typów momentów zatrzymania, jak przewidywalny, osiągalny, całkowicie nieosiągalny i kilka innych. Definicja przedstawiana jest w postaci wzoru typowo matematycznego, które nie będzie tutaj przytoczony. Moment zatrzymania jest ostatnio coraz częściej wykorzystywany w wielu dziedzinach matematycznych.

Termin ten bardzo często spotykany jest w ekonomii, szczególnie w przypadku teorii publicznego wyboru. Wykorzystywana jest również racjonalna ignorancja w innych dziedzinach, które badają kryteria racjonalności decyzji, jak psychologia, prakseologia czy nawet teoria gier. Racjonalna ignorancja występuje wtedy, gdy koszt jakieś informacji, głównie jej uzyskania dla podjęcia danej decyzji, jest wyższy od oczekiwanej wartości korzyści, jaką mielibyśmy uzyskać poprzez ową decyzję. Szczególnie ma ona duży wpływ, jeśli decyzja podejmowana jest przez większą liczbę osób.

Odnosi się do podmiotu procesu decyzyjnego, a więc podmiotu, który dokonuje wyboru ostatecznego wariantu decyzji w określonej kwestii. Najczęściej jest to człowiek, a więc po prostu my, kiedy podejmujemy jakąkolwiek decyzję w życiu, ważną bądź bardziej błahą, ale również grupa osób, jakiś zespół, jak i maszyna, a więc sterownik poprzez odpowiednie oprogramowanie, który ustala niektóre parametry automatycznie do właściwości tworzywa, procesu, który wykonuje, jak i elementów, parametrów, które już wcześniej podał mu operator owej maszyny.

Celem tego zjawiska jest określenie, a także oszacowanie swoistego prawdopodobieństwa, jak i potencjalnych skutków ewentualnego niepożądanego zjawiska, jakie może się pojawić. Jest to swoiste działanie, które skierowane jest na obniżenie wpływu ryzyka na funkcjonowanie podmiotu i podejmowanie środków przeciwdziałania oraz minimalizacji owego ryzyka. Jest to jeden z elementów procesu zarządzania ryzykiem. Istnieje kilka typów analizy, jak: podejście podstawowego poziomu, podejście nieformalne, szczegółowa analiza ryzyka oraz podejście mieszane.

Tym terminem określa się wspólny obszar zainteresowań dla wielu dziedzin nauki i życia codziennego. Przede wszystkim obejmuje on analizę i wspomaganie całego procesu podejmowania decyzji. Szczególnie korzystają z niej: matematyka, statystyka, psychologia, filozofia, socjologia, ekonomia, zarządzanie, informatyka, prawo czy medycyna. Wyróżnia się klasyczną i kognitywistyczną teorię decyzji. Pierwsza szuka rozwiązań najlepszych w tak zwanych dziedzina dobrze sformalizowanych. Z kolei drugie szukają rozwiązań wystarczających i skutecznych. Klasyczna teoria decyzji dzieli się na dwa etapy, a mianowicie wspomniane już: analizę i wspomaganie decyzji. Teorie decyzji wchodzą w życie w sytuacji, gdy mamy dużą ilość dostępnych wariantów, gdy jest skomplikowana sytuacja decyzyjna, gdy są możliwości wysokich korzyści bądź dużych strat, gdy jest ogromna waga problemu decyzyjnego, a także gdy pojawił się skomplikowany proces decyzyjny. Z takimi sytuacjami mamy do czynieni praktycznie każdego dnia, ale czasami występują wprost sytuacje wyjątkowe, szczególnie trudne i ważne.

Jest to swoisty element zarządzania. Polega on na tym, że decyduje się o podjęciu działań zorientowanych na wywołanie zjawisk, które nie byłyby w stanie zaistnieć samodzielnie i same z siebie. Wyróżnia się kilka typów planowania, a mianowicie: strategiczne (powyżej pięciu lat w przód), długoterminowe (od dwóch do pięciu lat w przód), średnioterminowe (do roku), krótkoterminowe (do trzech miesięcy), a także bieżące (najczęściej tego samego lub następnego dnia). Cechami planowania są: celowość, skuteczność, kompletność oraz prymat owego planowania.